Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

“Άνευ Ελπίδων στην Ευελπίδων” του Παναγιώτη Βούρου


Η ώρα είναι 11:00 π.μ. Έχω επιστρέψει στο γραφείο εδώ και λίγα λεπτά και προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς συνέβη και τι ακριβώς συμβαίνει. Οι πληροφορίες ακόμα είναι συγκεχυμένες και ανεπιβεβαίωτες αν και φαίνεται το τσιγγάνικο αίμα να βρήκε θηλυκή προτροπή για να κυλήσει. Ξεκαθάρισμα λογαριασμών ; Η οργή της μάνας που εκδικείται για το χαμό του ανήλικου παιδιού της ; Καινοφανής κώδικας απονομής δικαιοσύνης ; Μπορεί και τίποτα από όλα ή και όλα αυτά. Απολογισμός ; Ένας νεκρός και ένας τραυματίας στο φρούριο της δικαιοσύνης.

Δυστυχώς, μέρες μετά, το πεδίο της μάχης θα είναι σκουπισμένο, τα θύματα καταγεγραμμένα, οι διαδικασίες τετριμμένες, ο τύπος ήσυχος, η κοινωνία ασφαλής και, συνεπώς, οι ευθύνες ελληνικές, όπερ σημαίνει ότι το μέσο του εγκλήματος θα έχει τροφοδοτηθεί δια συνεργού στο θύτη από τα σύρματα ή θα έχει περπατήσει ως τα χέρια του ή θα ξεπήδησε, βρε αδερφέ, από το καπέλο αγκαλιά με το λαγό.

Αποκαλύπτω τώρα και χωρίς να διεκδικώ δάφνες ανάλογες με του Φράνσις Φορντ Κόπολα ! Ο Χ, ο Ψ και τα μυστήρια μπορούν να περάσουν το κατώφλι του ανωτέρω ναού συντροφιά με ένα καλάμι ψαρέματος, μια κολυμπήθρα και πιθανώς και με ένα τανκ ολάκερο. Πολύ απλά γιατί ο έλεγχος περιορίζεται σε μια βαριεστημένη καλημέρα των υπευθύνων και ο ανιχνευτής, όπως τα πάντα στην πατρίδα μας, υπάρχει για να παρακάμπτεται.

Μια ανθρώπινη ψυχή ταξιδεύει το έσχατο δρομολόγιο με μπαγκάζια το γυάλισμα και τις βρωμιές της. Στιγμές μετά την άφιξη θα συναντήσει την ελπίδα μας να γίνουμε κάποτε κράτος. Ας της δώσει χαιρετίσματα. Δεν προσδοκούμε Ανάσταση.

Παναγιώτης Χ. Βούρος



OloiGiaOlous.gr

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλώ σχολιάστε κόσμια